خدایا سپاس !

امشب تولد هفت ماهگیت بود عزیزم اما توکمی بی حوصله بودی

من وبابا تنها مهمونای جشن تولدت بودیم وخیلی هم بهمون خوش گذشت                   

شمع رو فوت کردیم و شیرینی خوردیم به افتخارحضورت وکلی هم عکس به یادگار گرفتیم و توچقدر آروم

تو بغلم لم داده بودی و نور شمعو نگاه میکردی!

آخ عزیز دلم ! یاد لحظه ای که توی اتاق عمل دکتر صدام زد

...:میخوای پسرتو ببینی -افتادم

تو رو نشونم دادن بلافاصله ! وخدا می دونه چقدر زیبا و معصوم بودی

جیغ هم نمیزدی فقط لباتو به نشانه ی گریستن جمع کرده  بودی وپیشونیت به چین نشسته بود

موهات هم خیس وفرفری بود وداشتی نیگام میکردی

به من گفتن چه حالی داری؟

ومن فقط گریستم!

ازسرشوق ...ازسر خوشبختی !

زندگی من !نفسم!

خدای ما خیلی بزرگه........خیلی خوبه........

دلم میخواد ازته دلم فریاد بزنم :

    خداجون دوستت دارم ..............متشکرم........... میشنوی ؟!

                                عاشقتم

توخوب خدایی هستی

کمک کن ما هم خوب بنده هایی باشیم

به خودت قسم عاشقتم

              سپاس از هدیه ی قشنگت

                                            سپاس که آبتین عزیز رو به ما دادی

آخه من و بابایی خیلی تنها بودیم

                                 و شعر هم تنها بود

                وکلمات به وزن نمی رسیدند

وقوافی ردیف نمی شدند  وطرح ها درانزوای خویش به سکوت دل می بستند

سپاس که چشمه ی بزرگ شعری جاودانه را دربرهوت زیستمان جوشاندی !

                                                                                                  سپاس بیکران!.....