مشهدی آبتین عزیز !

 و من چقدر لبریز شدم از عطر دل فریب عشق و بی خویشی!

و تو جهانی داشتی برای دویدن و شادی های کودکانه در جوار گنبد مطلای مهر‌!

چقدر دویدنهایت را دوست داشتم میهمان کوچک !

تو میهمان کوچک امام رضای کریم و مهربان شدی و روبروی ضریح دلتنگی و پنجره ی فولاد ایستادی

و با دستهای کوچکت سلام دادی !

و من صدایش زدم و دست به دامان پر مهرش آویختم که از خداوندگار بزرگ خواهان سلامتی و نیک بختی

برای تو و همه ی کودکان سرزمینم باشد !

چقدر دوست دارم زیر آن آسمان نفس بکشم و پنجه در پنجه ی آهوانش به هوای نوازش و اجابت بنشینم

چقدر دوست دارم آن بهشت بی مانند را...!

...

بالاخره بعد از مدت ها دلتنگی و انتظار ٢٨ مهر به پای بوسی امام رضا (ع) مشرف شدیم

و تو چقدر از این سفر لذت بردی!

 کلی توی صحن دویدی و با بچه ها بازی کردی !

راستی عزیزجون یه انگشتر کوچولو برات خرید و من یک تسبیح کوچک که وقتی به دستات نگاه میکردیم

سرشار از عشق و انرژی می شدیم !

چند تا از عکساتو در ادامه مطلب میتونی ببینی....