آبتین گل پسر مامان

    بیست ودوماهه که خداوند با نور تو شبهای دل منو روشن کرده ماه من ! خوش اومدی به این آسمون دلتنگ.. خوش اومدی به این جغرافیای شگرف آرزو های دور و دراز... خوش اومدی عزیزم !...                               ...

سلام نفس مامان ! همه ی کلمات قبلی رو بهتر تلفظ میکنی و کلمات زیر رو به دایره ی واژگانیت اضافه کردی :     - نوفاشی : نوشابه !      - اباس : اهواز         - - فاشی : فارسی       -دَبَس : دربست!( از راننده ها یادگرفته ! تا ماشینی میبینه داد میزنه دبس!) -سیویس : سرویس                - دَد: درد(هرجاش مشکلی داره دست میزاره با ناز میگه : دَد)   -شِیِک : شِِِرِک - شایی : چایی - بابا حجی : باب اسفنجی! ( بابا حجی شنیده کلی به ادبیاتت خندیده ) - بابا حج...

جوجه ی من از کنارم رد شد دستش خورد به من برگشت گفت: بِبَشید!!!!!!!!! توی دلم ذوق مرگ شدم اما گفتم نهههه امکان نداره شاید من اشتباه شنیدم !شاید... چند لحظه بعد دوباره میخواست رد بشه من جلوش بودم  آروم کنارم زد گفت : بِبَشیییییییید! نمیدونید چقدر خوشحالم ! فکرشو بکن بعد از اینکه چیزی بهش میدی هم برای تشکر میگه : مییییییییییسی! (هرچند من دارم سپاس رو جایگزینش میکنم) خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا بخاطر این نی نی مودب و بانمک شکرت ! شما هم بگین ماشاالله !     ...

  امروز من و تو و بابا رفتیم و رای دادیم و توی دلم آرزوکردم یه روزی بیام به خودت رای بدم ! گل پسرم این روزها خیلی سیاسی شده ! مرتب اخبار گوش میده و در مورد کاندیداها نظر میده ! تازه کاندیداشو هم انتخاب کرده و هرکس از اون میپرسه به یه لحن شیرین پاسخ میده! و کلی مخاطبانش از هم صحبتیش لذت میبرن! انشاالله که کاندیدای گل پسرم پیروز میدان باشه ! و به مردم و این میهن اسلامی خدمت کنه  

                                  کودک درونم دارد بی خیال تام و جری میبیند و همزمان مادر دلواپس درونم دارد کلمات را   توی تاریکی تایپ میکند و نهیب میزند به خودش که این موقع شب چه کاریست نوشتن ؟!   برخیزو برو بخواب که فردا هرجا نشستی دادسخن ندهی که از دست این بچه یکشب خواب راحت ندارم !   اما نمیتوانم ننویسم ...نمیتوانم بگذارم وبگذرم !   بگذار دغدغه های کودکانه ام همیشه همین قدر بزرگ باشند !   اصلا برای نوشتن از تو باید بزرگ بود و دلی داشت...

                                                                                 بیست و یک ماه از زمانی که چشم در چشمهای زیبایت زندگی را به طراوت نشستم میگذرد   بیست و یک ماه از آن لحظه ی بهشتی که عطر نفسهایت مشام جانم را نواخت میگذرد   بیست و یک ...

    بچه که بودم وقتی شبها میدیدم مادرم نصفه های شب با صدای جیغ و داد بچه ها خواب به   چشمش نمیاد دنبال یه جای دنج میگشتم و با اوقات تلخی از اینکه گریه ی بچه بیدارم کرده   غرزنان به خواب ناز فرومیرفتم و توی دلم میگفتم : اه این مامان هم عجب حوصله ای داره   با این گریه های بی امان و...   دم صبح که باز مامان پا میشد و میرفت  نون گرم میگرفت و بساط صبحانه و راهی کردن   بچه های قد و نیم قد به مدرسه با هزار مکافات! تازه می بایست به فکر تمیز کردن خونه و پختن   ناهارباشه ! و بازشلوغی بی امان بچه ها و دل خون شدن مامان از بس تذکر میداد بچه برو سر   درست! بچه غذاتو بخور! ...

  این روزها چندان مجال نوشتن ندارم اما بزودی خواهم آمد با کوله باری از عکس و ناگفته های بهاری !

                     بیستمین ماهگرد شکفتنت مبارک گل باغ زندگیم ! ...